Over de Beierse Bergzweethond
Inhoudsopgave
Afkomstig uit Duitsland, de Beierse Bergzweethond is de Bayerischer Gebirgsschweisshund in zijn oorspronkelijke Duitse taal. Het meest opvallende kenmerk van het ras is het uitstekende volgvermogen van de “koude neus”. Zijn neus is zo scherp, dat hij onderscheid kan maken tussen het gewonde wild waarop hij jaagt en andere dieren van dezelfde soort. Dit ietwat lichte, actieve, middelgrote ras is gewijd aan zijn eigenaar, maar kan gereserveerd worden voor vreemden. Hij is geen kennel hond en verkiest bij zijn menselijke familie te zijn.
De Beierse Bergzweethond in het kort
Een geheel uitgebalanceerde, ietwat lichte, zeer mobiele en gespierde, middelgrote hond. Het lichaam is iets langer dan hoog, iets hoger aan de achterkant, staande op niet al te lange benen. Hoofd horizontaal of iets naar boven gedragen, staartniveau of schuin naar beneden.
Voeding voor de Beierse Bergzweethond
De Beierse Bergzweethond moet het goed doen op hondenvoer van hoge kwaliteit, commercieel geproduceerd of thuis bereid met toezicht en goedkeuring van uw dierenarts. Elk dieet moet geschikt zijn voor de leeftijd van de hond (puppy, volwassene of senior). Sommige honden zijn gevoelig voor overgewicht , dus let op het calorieverbruik en het gewichtsniveau van uw hond. Traktaties kunnen een belangrijk hulpmiddel zijn bij het trainen, maar te veel geven kan obesitas veroorzaken. Meer informatie over welke menselijke voedingsmiddelen veilig zijn voor honden en welke niet. Neem contact op met uw dierenarts als u zich zorgen maakt over het gewicht of dieet van uw hond. Schoon, zoet water moet altijd beschikbaar zijn.
Uiterlijk en verzorging
De Beierse vereist regelmatig borstelen. Zijn vacht is dicht, nauwsluitend en hard, met weinig glans, en is fijner op het hoofd en oren, en harder en langer op de buik, benen en staart. De sterke, snelgroeiende nagels van het ras moeten regelmatig worden geknipt met een nagelknipper of slijper om overgroei, splijten en barsten te voorkomen. Hun oren moeten regelmatig worden gecontroleerd om een opeenhoping van was en puin te voorkomen, wat kan leiden tot infectie. Tanden moeten regelmatig worden geborsteld.
Oefeningen voor de Beierse Bergzweethond
Beierse Bergzweethond zijn niet geschikt voor het stadsleven. Ze hebben regelmatig ruimte en beweging nodig. Het zijn ook geen honden voor de casual jager. De meeste zijn eigendom van en worden gebruikt door boswachters en jachtopzieners. Als hij niet in een werkhuis wordt geplaatst, heeft de Beiers een overvloed aan fysieke en mentale stimulatie nodig om zijn hoge jachtinstinct te bevredigen. Hij is geen kennelhond, maar kan worden getraind om daar te slapen en te eten. Ruimte om te rennen en te spelen in een gebied met een hoog hek is belangrijk, omdat het bekend is dat ze hekken beklimmen en gaten graven wanneer ze zich vervelen.
Een jonge Beierse Bergzweethond
Beierse Bergzweethonden zijn sociale, intelligente honden en, net als andere rassen, zullen ze, als ze niet mentaal gestimuleerd worden, zich vervelen, ongelukkig en destructief worden. Voortdurende training, conditionering en geduld zijn vereist. Tijdens de training doen ze het het beste met positieve bekrachtiging, nooit met straf.
Gezondheid van de Beierse Bergzweethond
Beierse Bergzweethonden zijn over het algemeen een zeer gezond ras. Verantwoordelijke fokkers screenen hun voorraad op gezondheidsproblemen zoals heupdysplasie en epilepsie. Goede fokkers maken gebruik van genetische tests van hun fokdieren om de kans op ziekte bij hun puppy’s te verminderen.
Geschiedenis van de Beierse Bergzweethond
De Beierse Bergzweethond waren de oorspronkelijke jachthonden, met “de beste neus” en een sterk ontwikkelde wil om geuren en paden te volgen, maar alleen de meest betrouwbare en volhardende Bracken werden aangelijnd om het verloren spoor van gejaagd wild te vinden. Uit deze specifieke Bracken werden alle Liam Hounds (Leithunde) en Leashhounds (Schweisshunde) gefokt, inclusief de Bayerischer Gebirgsschweisshund (Bavarian Mountain Scent Hound).
Tegen het einde van de achttiende eeuw en het begin van de negentiende eeuw was de Hanoveriaanse Scenthound geëvolueerd en was het ras bij uitstek voor jagers in lagere hoogten. Na de revolutie van 1848 en de vooruitgang in jacht en vuurwapens was een hond nodig om “na het schot” gewond wild in de bergachtige gebieden op te sporen. De zware Hanoveriaanse Scenthound was niet geschikt voor de taak. Om aan deze behoefte aan een lichtere, wendbaardere hond te voldoen, stak Baron Karg-Bebenburg, Reichenhall in de jaren 1870 een Hannoveraanse Scenthound over met een rode Mountain Scenthound om te bereiken wat de Beierse Mountain Scenthound werd. In 1912 werd de Club for Bavarian Mountain Scenthounds opgericht in München, Duitsland en is de enige erkende club voor het ras in dat land.
Tegenwoordig zijn deze honden de ultieme jachtpartner voor professionele jagers en jachtopzieners. Hoewel nog steeds zeldzaam, is er een groeiende interesse in dit ras, met clubs in meerdere landen, waaronder Groot-Brittannië en de Verenigde Staten, evenals Duitsland.
De Nederlandse Hondenrassenwijzer wordt positief beoordeeld!