Over het Nederlandse Kooikerhondje
Inhoudsopgave
Het Kooikerhondje (Koi-ker-hond-yuh) – de “kleine witte en oranje hond met een groot hart” – is een sportieve, opvallende kerel met een zijdezachte witte jas voor alle weersomstandigheden met rode vlekken. Ze zijn direct herkenbaar dankzij hun grote oren met zwarte punt en de rijk gevederde staart die ze trots kwispelen. Het ras heeft de stevige botstructuur die van een serieuze jager wordt verwacht, maar het algemene beeld is dat van een harmonieus gebouwde hond met soepele, vloeiende contouren en veerkrachtig gangwerk.
Het Nederlandse Kooikerhondje in het kort
Het Nederlandse Kooikerhondje is een harmonisch gebouwde oranjerode, partikleurige kleine sporthond met bijna vierkante lichaamsverhoudingen. Hij beweegt met opgeheven hoofd; in actie wordt de goed gevederde wuivende staart op dezelfde hoogte gedragen als of boven de bovenlijn. De oren kunnen zwart haar hebben aan de uiteinden, de zogenaamde oorbellen. De hond wordt gepresenteerd met een natuurlijke, niet-getrimde vacht. Zichtbare scharen of verzorging, behalve het afknellen van de voeten, moet zwaar worden bestraft.
Voeding voor het Nederlandse Kooikerhondje
Voeding voor het Nederlandse KooikerhondjeHet Nederlandse Kooikerhondje moet het goed doen op hondenvoer van hoge kwaliteit, commercieel geproduceerd of thuis bereid met toezicht en goedkeuring van uw dierenarts. Elk dieet moet geschikt zijn voor de leeftijd van de hond (puppy, volwassene of senior). Sommige honden zijn gevoelig voor overgewicht , dus let op het calorieverbruik en het gewichtsniveau van uw hond. Traktaties kunnen een belangrijk hulpmiddel zijn bij het trainen, maar te veel geven kan obesitas veroorzaken. Meer informatie over welke menselijke voedingsmiddelen veilig zijn voor honden en welke niet. Neem contact op met uw dierenarts als u zich zorgen maakt over het gewicht of dieet van uw hond. Schoon, zoet water moet altijd beschikbaar zijn.
Uiterlijke verzorging
Afgezien van de reguliere wekelijkse verzorging, zorgt het occasionele bad ervoor dat het Nederlandse Kooikerhondje schoon blijft en er op zijn best uitziet. Verzorging kan een geweldige hechtingservaring zijn voor u en uw hond. De sterke, snelgroeiende nagels moeten regelmatig worden geknipt met een nagelknipper of slijper om overgroei, splijten en barsten te voorkomen. Oren moeten regelmatig worden gecontroleerd om een opeenhoping van was en puin te voorkomen, wat kan leiden tot infectie. Tanden moeten regelmatig worden geborsteld.
Oefeningen voor het Nederlandse Kooikerhondje
Een slimme, levendige, vrolijke, toegewijde, lieve metgezel in huis en een atletische, gedreven, enthousiaste, drukke ontdekkingsreiziger buitenshuis.
Een jong Nederlandse Kooikerhondje opvoeden
Het Kooikerhondje is een vrolijke, intelligente en levendige maar geen hypergezel. De aard van het historische werk voor dit kleine sportras betekent dat ze prooidrift en energie hebben, samen met het gevoelige karakter van een spaniel. Ze kunnen zeer vastberaden zijn en kunnen het beste worden getraind met een stevige houding en zachte methoden. De vrolijke persoonlijkheid, atletische bouw, intelligentie en enthousiaste houding maakt het Kooikerhondje een zeer trainbare hond. Hun gedrevenheid en vastberadenheid betekent echter dat ze die zachte training nodig hebben om hun belofte als charmante huisdieren en sportieve metgezellen te vervullen.
Gezondheid van het Nederlandse Kooikerhondje
Het Kooikerhondje is een relatief gezond ras met een lang leven. Het Kooikerhondje komt uit een zeer beperkte oprichtingspopulatie en is vatbaar voor verschillende erfelijke aandoeningen. Gebruik van goede fokpraktijken om de inteeltcoëfficiënten te verminderen wordt aanbevolen om genetische diversiteit binnen de beperkte genenpool te bevorderen. Kennis van genetische ziektelijnen binnen het ras in combinatie met goede fokpraktijken vermindert ernstige ziekten binnen het Kooikerhondje.
Zelfs met aanvrager van goede fokpraktijken, kan het Kooikerhondje aan verschillende hondenziekten lijden. Huidige gezondheidsproblemen met betrekking tot het ras zijn onder meer: 1. Polymyositis (PMN) 2. Nieraandoeningen 3. Epilepsie
Aanbevolen gezondheidstest
Bloedtest voor de ziekte van Von Willebrand (vWD) voor dragerschap – ingediend bij de Orthopedic Foundation for Animals (OFA)
Bloedonderzoek voor erfelijke necrotiserende myelopathie (ENM) voor dragerstatus – ingediend bij de Orthopedische Stichting voor dieren (OFA
Oogonderzoek – gecertificeerd door de Orthopedic Foundation for Animals (OFA)
Patella-onderzoek – gecertificeerd door de Orthopedic Foundation for Animals (OFA)
Heup x-stralen – gecertificeerd door de Orthopedic Foundation for Animals (OFA)
Geschiedenis van het Nederlandse Kooikerhondje
Het Nederlandse Kooikerhondje is een heel oud ras, dat al in de late middeleeuwen op schilderijen van de Nederlandse meesters voorkomt. Het ras werd gebruikt in het “Eendenkooi”, de kunstmatige eendenvangende vijversystemen, beginnend vóór de uitvinding van buskruit. Deze “Duck Decoys” – zoals ze in het Engels werden genoemd – moeten niet worden verward met gesneden houten faux eenden, maar waren in plaats daarvan met de hand gegraven vijvers van 3 tot 10 hectare groot. Het ras werd ook geassocieerd met de oprichter van de Nederlandse monarchie, Prins Willem van Oranje, wiens “Kooiker” Kuntz werd gecrediteerd voor het redden van het leven van de Prins toen moordenaars hem probeerden te doden.
Het ras begon na de Eerste Wereldoorlog af te nemen, omdat betere kanonnen ervoor zorgden dat jagers gemakkelijker eenden konden schieten. De Duck Decoys waren niet zo winstgevend, de poging om ze minder wenselijk te houden en met hun verdwijning ook de achteruitgang van de kleine oranje-rode en witte hond die werd gebruikt om de eenden te lokken.
Eind 1939 begon de Baronesse von Hardenbroek van Ammerstol, als onderdeel van haar stille weerstand tegen de bezetting van Nederland, het ras te behouden. Ze stuurde venters die op haar landgoed stopten met een zwart-witfoto van het ras en een stuk bont. Toen de venter een hond zag die leek te voldoen aan de vereisten van de Baronesse, nam ze vervolgens haar eigen fiets om de hond te bezoeken. Op deze manier vond ze Tommy, een teef uit de verste noordelijke provincie van Nederland die de stichting werd. De Baronesse fokte 52 nesten onder de naam Walhalla van 1942 tot 1976. De Nederlandse ouderclub werd georganiseerd in 1967 en het ras werd officieel erkend door de Raad van Beheer.
De Nederlandse Hondenrassenwijzer wordt positief beoordeeld!