Over de Amerikaans-Engelse Coonhound
Inhoudsopgave
Amerikaans-Engelse Coonhounds staan tot 26 centimeter op de schouder en zijn diepe bovenlijfs, zoetgezichtsatleten geliefd bij sporters vanwege hun snelheid en uithoudingsvermogen. Strak gespannen over het atletische frame is een middellange vacht van verschillende patronen, sommige met tijk. Het hoofd is breed met een koepelvormige schedel, met zachte, laaghangende oren en donkerbruine ogen die gloeien van warmte en vriendelijkheid.
Amerikaans-Engelse Coonhounds zijn zacht wanneer ze buiten dienst zijn, maar vasthoudend en koppig in het nastreven van hun ringstaartprooi. Hun werklust en energie, het geduld dat nodig is om hen te trainen voor andere dingen dan wasbeerjacht, en hun luide, piepende bast kan het ras slecht passen als huisdieren voor beginnende eigenaren. Sommige gepassioneerde fans van Amerikaans-Engelse Coonhounds vinden dat je zonder een sportieve uitlaatklep voor de houndy deugden van dit ras gewoon een goede hond verspilt.
De Amerikaans-Engelse Coonhound in het kort
Bekend om snelheid en uithoudingsvermogen, heeft de Amerikaans-Engelse Coonhound een sterk maar pittig lichaam, een diepe borst met veel longruimte, een sterke rug, brede lendenen en goed gedefinieerd spierstelsel. Een evenwichtige, krachtige hond zonder overdreven delen, het Amerikaans Engels bezit de gratie en houding van een goed geconditioneerde atleet.
Voeding voor de Amerikaans-Engelse Coonhound
De Amerikaans-Engelse Coonhound moet het goed doen op hondenvoer van hoge kwaliteit , commercieel of thuis bereid met toezicht en goedkeuring van uw dierenarts. Elk dieet moet geschikt zijn voor de leeftijd van de hond (puppy, volwassene of senior). Vergeet niet dat een werkhond een heel ander voer nodig heeft dan iemand die een meer zittend leven leidt. Coonhounds zijn gevoelig voor overgewicht naarmate ze ouder worden, dus houd rekening met het calorieverbruik en het gewichtsniveau van uw hond. Traktaties kunnen een belangrijk hulpmiddel zijn bij het trainen, maar te veel geven kan obesitas veroorzaken. Meer informatie over welke menselijke voedingsmiddelen veilig zijn voor honden en welke niet. Neem contact op met uw dierenarts als u zich zorgen maakt over het gewicht of dieet van uw hond. Schoon, zoet water moet altijd beschikbaar zijn.
Uiterlijke verzorging
Goede voeding beïnvloedt de glans en textuur van de vacht van je Amerikaans-Engelse Coonhound van binnenuit, maar hij heeft nog steeds regelmatig verzorging nodig om op zijn best te zijn. Zijn korte, harde, beschermende jas vereist een minimum aan verzorging. Het minimaal wekelijks gebruiken van een schuurtje of een verzorgingshandschoen met rubberen noppen zal helpen om zijn schuurtje tot een minimum te beperken. Dit verdeelt ook huidoliën langs de haarschacht, waardoor zijn vacht een natuurlijke glans krijgt. Zijn nagels moeten eenmaal per maand worden geknipt en een bad om de vier tot zes weken houdt de vacht en huid schoon en gezond en vermindert de hondengeur. Zijn oren moeten wekelijks worden gecontroleerd en voorzichtig worden verwijderd van overtollige was of puin.
Oefeningen voor de Amerikaans-Engelse Coonhound
Met zijn hoge energieniveau en aangeboren verlangen om deel uit te maken van een roedel, of het nu een mens of een hond is, is het Amerikaans Engels een ideale kandidaat als metgezel voor iemand die een actieve hardloper, fietser of wandelaar is. Hij heeft veel beweging nodig om gezond en gelukkig te blijven. Het ras heeft een zeer sterke prooidrift, dus mag nooit worden losgelaten in een ongecontroleerde situatie, omdat hij het instinct niet kan weerstaan om een interessante geur te volgen die hij detecteert met zijn gevoelige neus. Hij heeft een omheind gebied nodig waar hij vrij kan rennen. Jagen op een bal in zijn achtertuin kan een uitstekende bron van oefening zijn.
Een jonge Amerikaans-Engelse Coonhound opvoeden
Het volgen van de juiste vroege socialisatie van uw Amerikaans-Engelse Coonhound is van het grootste belang, of uw puppy kan bezitterig worden over eten of speelgoed in uw huis. De sleutel tot een goed aangepaste, mentaal gezonde hond is om hem positieve interacties te laten ervaren met veel verschillende soorten mensen op verschillende plaatsen en situaties. Zoals veel honden hebben Engelse honden een gespleten persoonlijkheid: vasthoudend, onvermoeibaar en koppig op het spoor, maar thuis zijn deze pittige jagers lieflijk vriendelijke metgezellen. Toch maken de onbeperkte prooi drift en energie van het ras, het geduld dat nodig is om ze te trainen voor iets anders dan jacht op een wasbeer, en hun neiging om te blaffen met een luide, piepende stem, ze geschikt voor ervaren hondenbezitters.
Gezondheid van de Amerikaans-Engelse Coonhound
Nog steeds voornamelijk gefokt als een hardwerkende hond, die een efficiënte fysieke conditie moet hebben, is de Amerikaans-Engelse Coonhound over het algemeen een gezond ras. Verantwoordelijke fokkers zullen hun voorraad screenen op gezondheidsproblemen zoals heup- en elleboogdysplasie en oogaandoeningen zoals progressieve retinale atrofie en staar. Zijn oren moeten regelmatig worden gecontroleerd om overtollige was en puin te verwijderen. Net als andere grote en diep bovenlijf rassen, kan hij een opgeblazen gevoel ervaren , een plotselinge, levensbedreigende maagaandoening. Eigenaren moeten de tekenen van opgeblazen gevoel leren en weten wat ze moeten doen als het zich voordoet.
Geschiedenis van de Amerikaans-Engelse Coonhound
De Amerikaans-Engelse Coonhound is Amerikaans van geboorte, Engels van afkomst. Ze zijn een van de zes Nederlandse coonhound-rassen die frontiersmen bedachten om zich te specialiseren in het slepen en boomen van de perfecte bron van voedsel, vet en bont in Noord-Amerika: de wasbeer. Er wordt gezegd dat de Amerikaans-Engelse Coonhound afstammen van Engelse Foxhounds die begin 1800 naar Amerika werden gebracht.
Foxhunting was sinds de late jaren 1600 een populair tijdverdrijf in de zuidelijke kolonies van Groot-Brittannië in Amerika. George Washington handhaafde een fervente belangstelling voor Engelse jachtpaarden, zelfs terwijl hij het bevel voerde over het leger dat Engeland zijn Amerikaanse kolonies zou ontnemen. De import van Engelse vossenhonden tijdens de beginjaren van Amerika heeft de genenpool ververst die koloniale fokkers gebruiken om Amerika’s coonhound-rassen te creëren.
Backwoods fokkers kruisten vossenhonden met andere rassen om het Amerikaanse Engels te maken, ooit bekend als de Engelse vos en Coonhound, omdat het overdag op vossen en wasberen ’s nachts kon jagen. Toen het ras zich ging specialiseren op nachtelijke wasbeerjachten, kreeg het zijn huidige naam. (Het ras stond ook al een tijd bekend als de Redtick Coonhound en, simpelweg, de Engelse Coonhound.) Sinds de koloniale tijd is het Amerikaanse Engels enorm populair geweest onder de strakke broederschap van wasbeerjagers. “Als ik geen Engelse hond zou kunnen hebben,” zegt een ervaren cooner, “zou ik de jacht opgeven.” Het Amerikaanse Engels van vandaag wordt door sommige experts beschouwd als de snelste van de coonhound-rassen.
De Nederlandse Hondenrassenwijzer wordt positief beoordeeld!