Over de Bracco Italiano
Inhoudsopgave
De Bracco Italiano is robuust en aangepast aan alle soorten jacht en is betrouwbaar, intelligent, volgzaam en gemakkelijk te trainen. Hij heeft een krachtig uiterlijk, met magere ledematen, goed ontwikkelde spieren en een gebeeldhouwd hoofd. In het Engels is hij de Italiaanse Pointing Dog.
De Bracco Italiano in het kort
Van sterke en harmonieuze constructie, krachtig uiterlijk. De geprefereerde onderwerpen zijn die met magere ledematen, goed ontwikkelde spieren, goed gedefinieerde lijnen met een duidelijk gebeeldhouwde kop en een zeer voor de hand liggende lagere orbitale beitel, elementen die allemaal bijdragen om onderscheid aan dit ras te geven.
Belangrijke verhoudingen: de lengte van het lichaam is hetzelfde of iets meer dan de schofthoogte. De lengte van het hoofd is gelijk aan 4/10 van de schofthoogte; zijn breedte, gemeten ter hoogte van de jukbeenderen, is minder dan de helft van zijn lengte. Schedel en snuit zijn even lang.
Voeding voor de Bracco Italiano
De Bracco Italiano moet het goed doen op hondenvoer van hoge kwaliteit, commercieel of thuis bereid met toezicht en goedkeuring van uw dierenarts. Elk dieet moet geschikt zijn voor de leeftijd van de hond (puppy, volwassene of senior). Sommige honden zijn gevoelig voor overgewicht , dus let op het calorieverbruik en het gewichtsniveau van uw hond. Traktaties kunnen een belangrijk hulpmiddel zijn bij het trainen, maar te veel geven kan obesitas veroorzaken. Meer informatie over welke menselijke voedingsmiddelen veilig zijn voor honden en welke niet. Neem contact op met uw dierenarts als u zich zorgen maakt over het gewicht of dieet van uw hond. Schoon, zoet water moet altijd beschikbaar zijn.
Uiterlijke verzorging
Bracchi Italiani zijn gemakkelijk te verzorgen. Hun korte jassen vereisen minimale verzorging en hun lange oren vereisen routinematige reiniging om het risico op oorinfecties te minimaliseren. Afgezien daarvan zal het af en toe bad ze schoon houden en er op hun best uitzien. Hun nagels moeten regelmatig worden geknipt met een nagelknipper of slijper om overgroei, splijten en barsten te voorkomen. Tanden moeten regelmatig worden geborsteld.
Oefeningen voor de Bracco Italiano
De Bracco is een middelmatig tot energierijk ras dat dagelijkse oefening en mentale stimulatie vereist. Dit kan worden bereikt door vrij rond te rennen in een veilige, afgesloten ruimte of door geplande oefeningen zoals dagelijkse jogs. Minstens 30 minuten oefening per dag is nodig, maar meer heeft de voorkeur. Bovendien hebben ze, om gelukkig te zijn, elke dag tijd nodig om met hun gezin georganiseerde trainingen te doen of te spelen.
Een jonge Bracco Italiano opvoeden
Een Bracco heeft een rustige, geduldige trainer nodig die zachtaardig maar stevig is. Dit ras is misschien enigszins onafhankelijk, maar voor het grootste deel staan ze te popelen om te plezieren en zijn ze blij als ze zien dat ze je gelukkig hebben gemaakt. Ze zijn het meest geschikt voor een huis dat hun jachtvermogen gebruikt en ze een baan geeft om te doen. In plaats van jagen, kan training voor hondensporten zoals behendigheid, gehoorzaamheid en rally ook een geweldige manier zijn om uw hond de fysieke en mentale stimulatie te geven die hij nodig heeft.
Gezondheid van de Bracco Italiano
De Bracco is een algemeen gezond ras en verantwoordelijke fokkers screenen hun voorraad op gezondheidsproblemen zoals heup- en elleboogdysplasie, oogafwijkingen zoals entropion, ectropion en staar, en nieraandoeningen zoals nieramyloïdose. Om orthopedische spanningen op hun snelgroeiende lichamen te voorkomen, moeten Bracco-puppy’s een uitgebalanceerd voer krijgen en mogen ze niet worden uitgevoerd op harde oppervlakken zoals op beton of herhaalde high-impact oefeningen tot ten minste één jaar oud. Controleer de lange, hangende oren van de Bracco op oorinfecties en gebruik een of twee keer per week door een dierenarts aanbevolen oorreiniger om het oor schoon en droog te houden om infecties te voorkomen.
Geschiedenis van de Bracco Italiano
De Bracco Italiano is de oudste Europese wijzer genoemd en zijn geschiedenis gaat terug tot de vierde of vijfde eeuw voor Christus. Hoewel de exacte voorouderlijke oorsprong onbekend is, wordt algemeen aangenomen dat de Bracco Italiano eerst een kruising was tussen de Segugio Italiano en de Aziatische Mastiff, die sindsdien is uitgestorven. Het ras is ontwikkeld in Noord-Italië, met twee verschillende variëteiten: de wit- en oranjekleurige variëteit waarvan bekend is dat deze uit de regio Piemonte komt en de roan-en-bruin uit Lombardije.
In de middeleeuwen was het ras een gevestigde waarde en exporteerde de Italiaanse aristocratie de Bracco over de oude wereld. De populariteit van de Bracco bereikte een hoogtepunt tijdens de Renaissance, en ze bleven in gezonde aantallen tot het begin van de twintigste eeuw, toen ze een scherpe daling ondergingen.
Tegen het einde van de 19e eeuw werd de Bracco Italiano met uitsterven bedreigd. Door de jaren heen resulteerde kruising met honden en slechte fokkerij in honden die te zwaar waren gebouwd om hun werk uit te voeren, en het ras leed aan verschillende gezondheidsproblemen. IJverige fokselectie en zorg hielpen bij het opnieuw opbouwen van het ras. In de jaren 1920 werd besloten om de twee variaties van het ras te verenigen om de genetische diversiteit te behouden.
Ten eerste was de Piemontese wijzer een hond met een lichtere constructie en kleur, en hij was afkomstig uit de regio Piemonte in Italië, zoals de naam al doet vermoeden. Deze hond werd gebruikt voor werk in de bergen, wat zijn bouw en temperament weerspiegelde. De Piemontese hond was kleiner dan zijn tegenhanger in Lombardije en zijn jachtstijl deed denken aan enkele West-Europese wijzers doordat hij met een zwierige galop reisde. Deze hond was voornamelijk wit, met of zonder oranje aftekeningen.
Als alternatief was de Lombard Pointer een rijke bruine roan en had een zwaarder lichaamstype. Deze hond werd gebruikt voor de jacht in de moerassige laaglanden en was een drafras. Deze grote honden werden gefokt, zowel vanwege hun aantrekkingskracht als hun natuurlijke jachtvermogen.
Kort nadat het ras officieel was verenigd, werd de werkstandaard geschreven en vrijgegeven en in 1949 werd de Societa Amatori Bracco Italiano opgericht in Italië. Toen de Italiaanse conformatienorm werd gepubliceerd, nam deze aspecten van beide rastypen op, wat resulteerde in opmerkelijke variabiliteit binnen de standaard. De rasstandaard bestond al meer dan een eeuw voordat deze in dit document werd gecompileerd.
De Bracco Italiano werd eind jaren tachtig naar het Verenigd Koninkrijk gebracht, maar de Verenigde Staten ervoeren de Italiaanse Pointer pas rond 1994. In 2001 werd de Bracco opgenomen in de Nederlandse Hondenrassenwijzer.
De Nederlandse Hondenrassenwijzer wordt positief beoordeeld!