Over de Engelse Setter
Inhoudsopgave
Engelse Setters zijn elegante maar solide honden van schoonheid en charme. Het woord ‘belton’, uniek voor het ras, beschrijft de gespikkelde vachtpatronen van kleuren die goed genoeg klinken om te eten: lever, citroen en sinaasappel onder hen. Onder de opzichtige jas is een goed uitgebalanceerde jager die ongeveer 51 centimeter op de schouder staat.
Een sierlijke nek draagt trots een lange, ovaalvormige kop en donkerbruine ogen geven een zachte uitdrukking. De vrolijke Engelse Setter staat bekend als de heer van de hondenwereld, maar is wild en onstuimig. Engelse Setters kunnen goed omgaan met andere honden en mensen. Een ervaren hondengeleider voor alle rassen zegt: “Als een ras om iemands leven en leefruimte met te delen, geeft geen enkel ander ras me meer plezier dan de Engelse Setter.”
De Engelse Setter in het kort
Een elegante, substantiële en symmetrische geweerhond die de ideale mix van kracht, uithoudingsvermogen, gratie en stijl suggereert. Flat-coated met veren van goede lengte. Vrij en soepel lopen met lang voorwaarts bereik, sterke achteraandrijving en stevige bovenlijn. Mannetjes beslist mannelijk zonder grofheid. Vrouwtjes beslist vrouwelijk zonder al te verfijning. Algehele uitstraling, balans, loop en doel moeten meer nadruk krijgen dan welk onderdeel dan ook. Vooral extremen van alles zijn van het type en moeten worden verweten.
Voeding voor de Engelse Setter
Engelse Setter-puppy’s moeten driemaal daags kleine hoeveelheden worden gevoerd. Als de hond eenmaal een jaar oud is, is het ideaal om twee keer per dag hondenvoer van goede kwaliteit te geven. Houd er rekening mee dat Engelse Setters gemakkelijk te veel kunnen eten en zwaarlijvig kunnen worden, dus je moet het dieet van je hond zijn hele leven volgen om ervoor te zorgen dat hij een gezond gewicht behoudt. En het ras houdt ervan om “tegen te surfen” – probeer verleidelijke etenswaren niet binnen handbereik te laten en gebruik een positieve training om het gedrag te ontmoedigen. De neus van een Engelse Setter kan hem overal naar eten leiden: van sommigen is bekend dat ze in de vaatwasser komen na de geur van een hapje achtergelaten op een bord!
Uiterlijke verzorging
Om hun lange, zijdeachtige jassen mooi te houden, moeten Engelse Setters minstens een keer per week worden geborsteld met een zachte borstel. Een metalen kam met lange tanden kan ook handig zijn om voorzichtig door gebieden te werken waar zich klitten kunnen vormen. Zonder toezicht blijven klitten en matten ongemakkelijk voor uw hond en kunnen huidproblemen ontstaan. Regelmatig knippen rond het gezicht, de voeten en andere gebieden kan ervoor zorgen dat uw Engelse setter er netjes uitziet. Nagels moeten eenmaal per maand worden getrimd en een bad om de vier tot zes weken houdt de vacht en huid van de Engelse Setter schoon en gezond.
Oefeningen voor de Engelse Setter
Een Engelse setter heeft regelmatig beweging nodig om gelukkig en gezond te blijven. Idealiter zou dit een dagelijkse krachtige loop- of spelsessie in een groot, veilig omheind gebied kunnen zijn. Veel eigenaren hebben echter geen toegang tot een dergelijk gebied, dus kunnen ze met hun Engelse setter fietsen aan de leiband, joggen met hem of hem meenemen voor lange wandelingen of trektochten. Omdat hun botten en gewrichten pas op tweejarige leeftijd volwassen worden, is het het beste om zeer inspannende of krachtige activiteiten met puppy’s en jonge honden te vermijden. Hoewel ze energieke atleten zijn als ze buiten zijn, zullen Engelse Setters zich meestal thuis vestigen als stille metgezellen in het huis na hun dagelijkse run of wandeling.
Een jonge Engelse Setter opvoeden
Engelse setters zijn verstandige, goedaardige en toegewijde metgezellen. Ze zijn erg gevoelig en nemen berisping ter harte, dus het is het beste om ze te leren met positieve bekrachtiging in plaats van straf. Hun scherpe neus en prooidrift kunnen ertoe leiden dat ze hun instinct volgen – maar dit kan hen in de problemen brengen, dus het is belangrijk om vroeg te beginnen met trainen en consistent te zijn. Als puppy’s zijn ze vooral nieuwsgierig naar alles, dus vergeet niet om waardevolle of gevaarlijke items buiten bereik te houden. Wanneer hij de aandacht, training en oefening krijgt die hij nodig heeft, is een Engelse Setter geweldig gezelschap en aangenaam beheersbaar in huis.
Gezondheid van de Engelse Setter
Engelse setters zijn over het algemeen gezonde honden. Verantwoordelijke fokkers screenen hun fokmateriaal op gezondheidsproblemen zoals elleboog- en heupdysplasie en doofheid. Het ras kan een opgeblazen gevoel, een plotselinge, levensbedreigende maagaandoening ervaren en eigenaren moeten leren waar ze op moeten letten en wat ze moeten doen als het zich voordoet. De oren moeten regelmatig worden gecontroleerd op tekenen van infectie.
Aanbevolen gezondheidstests
Heup evaluatie
Elleboogevaluatie
BAER-testen
Schildklier evaluatie
Geschiedenis van de Engelse Setter
De geschiedenis van de Engelse Setter gaat zo’n 400-500 jaar terug. Vroege autoriteiten zeggen dat het ras in ontwikkeling aan de Pointer voorafgaat . Bewijs in de geschriften van sporters suggereert dat de Engelse Setter oorspronkelijk werd geproduceerd uit kruisen van de Spaanse wijzer, het grote waterspaniel en de Springer Spaniel .
De Setter is ontwikkeld om rustig neer te leggen, of ‘te zetten’, wanneer ze wildvogels vonden. Deze stijl van jagen in die tijd zou dan van de jager vereisen dat hij een net in het gebied werpt, soms ook de hond bedekkend, en de vogels verstrikt en oogst die gevangen waren. Deze laagliggende methode was ideaal voor de jacht op netten, omdat een staande hond op punt veel gemakkelijker in het net verstrikt zou raken. Elk ras dat “set” werd gebrandmerkt als een setter, maar uiteindelijk maakte de scherpe neus en de superioriteit van de Setting Spaniel het vinden van vogels de beste keuze in de selectieve fokkerij die honden voor dit specifieke doel ontwikkelde. In de 18e eeuw vervingen vuurwapens de netten en verder selectief fokken ontwikkelde een rechtopstaand punt in Setters, hoe beter om de hond van een afstand te zien. In de 19e eeuw liepen Setters uiteen in verschillende rassen,
Veel lof voor de ontwikkeling van de moderne Setter gaat naar Edward Laverack van Engeland, die in 1825 de producten “Ponto” en “Old Moll” van een 35-jarige Engelse Setter-lijn verkreeg. Een andere prominente figuur in de ontwikkeling van dit ras was R. LL. Purcell Llewellyn van Wales. Hoewel hij zijn honden van Laverack had gekocht, lag de focus van Llewellyn op veldprestaties, in tegenstelling tot Laverack, die meestal wordt geassocieerd met de show Setter. Nadat het ras in de 19e eeuw naar Amerika was geëxporteerd, speelde CN Myers van Blue Bar Kennels in Pennsylvania een belangrijke rol bij de ontwikkeling van de Engelse Setter in de staten.
De Nederlandse Hondenrassenwijzer wordt positief beoordeeld!