Over de Hamiltonstovare
Inhoudsopgave
Hamiltonstovare zijn meestal multi-purpose honden; het zijn jagers, showhonden en huisdieren, alles in één koninklijk en veelzijdig klein pakket. Als een hond volgen ze hun neus waar het ook gaat (en zullen niet lang terugkomen), dus riemen en hekken zijn een noodzaak voor dit ras. In tegenstelling tot de meeste geurhonden heeft de Hamiltonstovare een extreem hoge prooi drift voor zowel geur als zicht.
Ze kunnen uitstekende lokkende honden maken. Thuis zijn ze een luie, onderhoudsarme hond die zelden werpt. Zeer voedselgemotiveerd, ze kunnen gemakkelijk te trainen zijn ondanks hun koppigheid, maar hogere gehoorzaamheidscijfers zijn meestal geen optie. Het enige grote probleem met dit ras is toegankelijkheid; er is slechts één fokker van Hamiltonstovare in de Verenigde Staten. Helaas heeft Hamiltonstovare ook een reddingsprobleem in de VS.
Voeding voor de Hamiltonstovare
Voeding voor de HamiltonstovareHamiltons zijn een ras bij koud weer en doen het niet goed met bepaalde graanbronnen, dus een graanvrij dieet wordt aanbevolen. Ze hebben meestal geen last van voedselallergieën, dus zolang ze een korrelvrij dieet volgen, zullen ze gedijen. Werken met uw dierenarts en / of fokker is de beste manier om de frequentie van maaltijden als puppy te bepalen en het beste dieet voor volwassenen om zijn levensduur te verlengen. Schoon, zoet water moet altijd beschikbaar zijn.
Uiterlijke verzorging
Hamiltons vereisen zeer weinig verzorging en zijn zeer gemakkelijk schoon te houden. Het zijn seizoensafscheiders die in het voor- en najaar slechts laag tot matig werpen. Hamiltonstovare kwijlt ook niet en heeft zelden een hondengeur. Een bad per maand en goede nagel- en tandverzorging zijn alles wat nodig is om ze er op hun best uit te laten zien.
Oefeningen voor de Hamiltonstovare
Hamiltonstovare is een actief ras, maar ze hebben wel een uit-schakelaar. Ze zijn klaar om de bank de ene dag op te warmen en de volgende dag een wandeling van 16 km te maken. Dagelijks hebben ze minstens 20 minuten vrije loop buiten nodig en ook iets om hun geest te stimuleren. Ze zijn een zeer intelligent ras dat gedijt bij het zijn met hun mensen en dingen doen die hun mensen gelukkig maken. Ze zijn honden en zullen hun neus volgen, dus een veilig omheinde tuin wordt aanbevolen.
Een jonge Hamiltonstovare opvoeden
Hamiltonstovare is een zeer opmerkzaam ras en dol op hun mensen. Ze zijn uitstekende hulphonden, vooral voor medische waarschuwingen en psychologische waarschuwingen. Het zijn ook geweldige familiehonden en kunnen in het algemeen met alles en iedereen overweg. Hamiltons hebben echter een hoge prooidrift, dus ze zijn misschien niet de beste hond voor huizen met knaagdieren of zelfs sommige katten als huisdieren. Ze zijn zeer voedselgemotiveerd en gemakkelijk te trainen om zo ongeveer alles te doen.
Gezondheid van de Hamiltonstovare
Als ras zijn Hamiltonstovare zeer gezond en worden zelden de diagnose gesteld van erfelijke ziekten. Hamiltonstovare kan heupdysplasie en epilepsie krijgen, maar het gebeurt zelden. Zorg ervoor dat ze niet te veel worden belast voordat hun groeischijven zijn gesloten. Ze zijn ook gevoelig voor hitte en kunnen niet langdurig buiten staan bij temperaturen boven 80 graden.
Aanbevolen gezondheidstests
Heupen: röntgenfoto’s geëvalueerd door OFA, PennHip of de SKK
Ellebogen: X-stralen geëvalueerd door OFA
Schildkliertesten: bloed afgenomen en getest door een erkend laboratorium voor OFA
Geschiedenis van de Hamiltonstovare
De Hamiltonstövare is een inheems ras van Zweden, waar het werd opgericht in de late jaren 1800 door de oprichter van de Zweedse Kennel Club, graaf Adolf Patrick Hamilton. Graaf Hamilton zocht een stevige jachthond die zowel op hazen als vossen kon jagen in moeilijk terrein en in een ruw klimaat. Het ras moest ook flexibel zijn om het terrein van Zweden, dat voornamelijk bebost en bergachtig is, te onderhandelen. Hij gebruikte Engelse Foxhounds, Harriers en drie nu uitgestorven rassen uit Duitsland: de Curlandish Hound, Holsteiner Hound en Heiderbracke. De honden die werden gecrediteerd voor het oprichten van het Hamiltonstövare-ras stonden bekend als Pang en Stella, eigendom van Hamilton. De Hamiltonstövare werd voor het eerst getoond in Zweden in 1921. Ze stonden toen bekend als de Zweedse Hound, maar de naam is sindsdien veranderd om de oprichter van het ras te eren.
In tegenstelling tot zijn Engelse familieleden, werd het ras niet ontwikkeld om in een roedel te jagen, maar in plaats daarvan als eenzame jager of als een paar gebruikt. Tot op de dag van vandaag voert de Hamiltonstövare zijn oorspronkelijke doel nog steeds uit in Zweden, waar het ras een populaire aanhang heeft. Onlangs zijn Hamiltons begonnen invloed uit te oefenen over de hele wereld buiten Zweden, hoewel ze nog steeds zeer zeldzaam zijn in de Verenigde Staten.
De Nederlandse Hondenrassenwijzer wordt positief beoordeeld!